Αρχική

 Ημερομηνία εορτής της Αγίας Οσιοπαρθενομάρτυς Παρασκευής της Αθληφόρου:26 Ιουλίου

Θεῷ παρεσκεύασας ἁγνὸν ὡς δόμον,
Σαυτὴν ἄγουσα, Σεμνή, εἰς κατοικίαν.
Παρασκευὴν ἔκτανεν εἰκάδι χαλκὸς ἐν ἕκτῃ.

Βιογραφία
          Η Αγία Παρασκευή γεννήθηκε στη Ρώμη στα χρόνια του αυτοκράτορα Αντωνίνου (138 - 160 μ.Χ.). Ήταν κόρη των ευσεβών Χριστιανών, Αγάθωνα και Πολιτείας, οι οποίοι φρόντισαν για την χριστιανική αγωγή της, όπως είχαν υποσχεθεί στο Θεό στην περίπτωση που θα τους έδινε ένα παιδί. Επειδή το παιδί γεννήθηκε ημέρα Παρασκευή έλαβε αυτό το όνομα.Μετά το θάνατο των γονέων της, η Παρασκευή μοίρασε όλη την περιουσία της στους φτωχούς και ανέπτυξε ιεραποστολική δραστηριότητα στην Ρώμη και στα περίχωρα της πόλης, κηρύσσοντας το λόγο του Χριστού. Η δράση της προκάλεσε τον ειδωλολάτρη αυτοκράτορα Αντωνίνο, ο οποίος την συνέλαβε και της υποσχέθηκε υλικά αγαθά στην περίπτωση που θα θυσίαζε στα είδωλα. Βλέποντας όμως πως η Αγία παρέμενε σταθερή στην πίστη της, την υπέβαλε στο βασανιστήριο της πυρακτωμένης περικεφαλαίας, το οποίο υπέμεινε με καρτερικότητα. Τότε ο Αντωνίνος διέταξε και την έβαλαν σε ένα λέβητα με καυτό λάδι και πίσσα. Επειδή όμως είδε την Αγία άθικτη, πλησίασε το πρόσωπο του στον λέβητα - καθώς δεν μπορούσε να εξηγήσει πώς η αγία είχε μείνει ανέπαφη - για να δοκιμάσει αν πράγματι είναι καυτό, και αμέσως τυφλώθηκε. Η Αγία με προσευχή έδωσε στον Αντωνίνο το φως του, με αποτέλεσμα να πιστέψει στο Χριστό ή κατ' άλλους να σταματήσει τους διωγμούς εναντίον τους. Ελευθέρωσε πάντως την Αγία Παρασκευή, η οποία συνέχισε να κηρύττει το Ευαγγέλιο σε άλλα μέρη, μέχρι που έφτασε στην Ελλάδα.Στα Τέμπη ένας ειδωλολάτρης άρχοντας την υπέβαλε σε φρικτά βασανιστήρια, τα οποία υπέμεινε καρτερικά, για να τελειωθεί με δια αποκεφαλισμού θάνατο.Η Αγία Οσιοπαρθενομάρτυς Παρασκευή η Αθληφόρος είναι αγία της Ορθοδόξου  Εκκλησίας και θεωρείται προστάτιδα των ματιών. 

Απολυτίκιον Ήχος α΄

Τὴν σπουδήν σου τῇ κλήσει κατάλληλον, ἐργασαμένη φερώνυμε,

τὴν ὁμώνυμόν σου πίστιν εἰς κατοικίαν κεκλήρωσαι, Παρασκευὴ ἀθλοφόρε·

ὅθεν προχέεις ἰάματα, καὶ πρεσβεύεις ὑπὲρ τῶν ψυχῶν ἡμῶν.

Ημερομηνία εορτής του Αγίου Μάρτυρα Επαμεινώνδα:10 Απριλίου

Βιογραφία

          Ο Άγιος Επαμεινώνδας καταγόταν από την Καρθαγένη της Β.Αφρικής τη γνωστή Καρχηδόνα (βρίσκεται στην Τυνησία δίπλα στην Τύνιδα και απέναντι τους είναι η Σικελία), έζησε τον 3ο αιώνα μ.Χ και μαρτύρησε το 250 μαζί με τους άλλους 39 νέους μεταξύ των οποίων ξεχωρίζουν ο Τερέντιος, ο Πομπήιος, ο Αφρικανός και ο Μιλτιάδης. Ομολόγησε ότι ήταν χριστιανός και αφού υποβλήθηκε σε φρικτά βασανιστήρια στις φυλακές της ξακουστής πόλης Καρχηδόνας, αποκεφαλίστηκε μαζί με τους υπόλοιπους συνάθλους του. Ερχόμενοι λοιπόν εκείνοι οι αφρικανοί εργάτες στην περιοχή μας στο Λαύριο για να δουλέψουν στα μεταλλεία, πιθανώς ίδρυσαν την παλαιοχριστιανική Βασιλική η οποία βρίσκεται όπως ξέρουμε στο λόφο Νικολή, το ψηφιδωτό δάπεδο της οποίας φυλάσσεται στο αρχαιολογικό Μουσείο της πόλης μας. Πιθανολογείται δε ότι το όνομα που έδωσαν στην παλαιοχριστιανική εκκλησία ήταν ‘’Άγιος Κυπριανός’’. Ο Άγιος Κυπριανός ήταν επίσκοπος Καρχηδόνας και ίσως μπορούμε να πούμε ότι το όνομα της σημερινής συνοικίας του Λαυρίου ‘’Κυπριανός’’, να προέρχεται από την ανάμνηση εκείνου του Αγίου Κυπριανού τον οποία ακόμη και σήμερα τιμούν στην ενορία της Ευαγγελίστριας, και μάλιστα υπάρχει τεμάχιο ιερού λειψάνου του. Ο συνοικισμός αυτός λοιπόν που είχε δημιουργηθεί χρειαζόταν και κάποιο κοιμητήριο για να γίνονται οι ταφές των χριστιανών, έτσι οι κάτοικοι χρησιμοποίησαν τον χώρο που από τα αρχαία ρωμαϊκά χρόνια λειτουργούσε ως νεκροταφείο, και εκεί έκτισαν ένα μικρό παρεκκλήσιο προς τιμήν του συμπατριώτη Αγίου τους, του Αγίου Επαμεινώνδα. Ο χώρος αυτός του κοιμητηρίου δεν είναι άλλος από τον χώρο όπου βρίσκεται σήμερα ο Ναός μας, ο Ναός της Αγίας Παρασκευής. Αυτό μας το βεβαιώνει μάλιστα και κάποιος ξένος περιηγητής στις αρχές του 19^ου αιώνα, που σημειώνει σ’ ένα χάρτη της Λαυρεωτικής (και μάλιστα της περιοχής των εργαστηρίων) τον Ναό του Αγίου Επαμεινώνδα, ακριβώς στη θέση που στεκόμαστε εμείς σήμερα.

Απολυτίκιον  Ήχος πλ.ά

Καρθαγένης μαρτύρων των τεσσαράκοντα, λαμπρότης Επαμεινώνδα μνήμην την σήν ευλαβώς, εν Λαυρίω εκτελούμεν οι Χριστώνυμοι, ένθα Ναός σου ιερός, ανηγέρθη προ πολλών αιώνων στεφανηφόρε, υπ’ εργάτων σης πατρίδος, φρουρέ και φύλαξ των προσφύγων σου.

Απολυτίκιον Έτερον  Ήχος δ’

Βουλήσει Θεόφρονι και βιοτή αρετής, Χριστόν ομολόγησας εν Καρθαγένη σοφέ, αθλήσας λαμπρότατα, όθεν Επαμεινώνδα, τω χορώ των Μαρτύρων, αξίως και στεφηφόρος ανεδήχθης τριμάκαρ, διο εν παρρησία υπέρ πάντων ικέτευε.

ΜΕΣΟΓΑΙΑΣ & ΛΑΥΡΕΩΤΙΚΗΣ

 ΚΥΡΙΑΚΗ H΄ ΜΑΤΘΑΙΟΥ (Ματθ. ιδ΄ 14-22)
11 Αὐγούστου 2019

Ὁ Θεὸς ποὺ λατρεύουμε καὶ προσκυνοῦμε, ἀγαπητοί μου ἀδελφοί, εἶναι Θεὸς παντοδύναμος, εἶναι Θεὸς πατέρας καὶ ἐμεῖς λαός Του. Γι᾽ αὐτὸ καὶ δὲν πρέπει νὰ ἀπελπιζόμαστε ἢ νὰ ὀλιγοπιστοῦμε. Ὅ,τι καὶ νὰ συμβαίνει καὶ ὅποια κατάσταση κι ἄν ἀντιμετωπίζουμε, ὁ Χριστὸς μᾶς ἁπλώνει τὸ χέρι καὶ δὲν μᾶς ἀφήνει νὰ χαθοῦμε. Εἶναι πάντα κοντά μας.

Ἡ πρόνοιά Του μᾶς φροντίζει ὄχι μόνο στὰ μεγάλα καὶ σημαντικά, ὅπως εἶναι ἡ σωτηρία μας, ἀλλὰ καὶ στὰ μικρὰ καὶ καθημερινά, ὅπως εἶναι αὐτὰ ποὺ ἀφοροῦν τὴν ἐπίγεια ζωή, ἀνάγκη καὶ ἐπιβίωσή μας.

Ἡ ἐπίμονη ἐκ μέρους μας ἀπαίτηση τῆς ἀγάπης καὶ τῆς δικαιοσύνης Του, μαγνητίζει τὴ μεριμνά Του γιὰ τὰ ἀναγκαῖα στὴν καθημερινότητά μας˙ μὴ  μεριμνᾶτε, μᾶς λέει,  μὴν ἀγωνιᾶτε, μὴν ἀγχώνεσθε, μὴν ἀναλύεσθε σὲ  ἀδιάκοπο κυνήγι ὑλικῶν ἀγαθῶν. Προχωρεῖστε ἀπὸ ἄλλο δρόμο, πιὸ ἁπλὸ καὶ πιὸ ἀμέριμνο «ζητεῖτε πρῶτον τὴν βασιλείαν τοῦ Θεοῦ καὶ τὴν δικαιοσύνην αὐτοῦ, καὶ ταῦτα πάντα προστεθήσεται ὑμῖν». Τὸ «ταῦτα πάντα» συμπεριλαμβάνει  ὅλα ὅσα χρειαζόμαστε, ὡς ἀναγκαῖα, γιὰ νὰ ζήσουμε.

Γιὰ τὸ θέμα αὐτὸ μᾶς διδάσκει μὲ πολλὴ παραστατικότητα ὁ ἅγιος Κοσμᾶς ὁ Αἰτωλός, ὁ ὁποῖος χρησιμοποιώντας τὴ διήγηση τοῦ βιβλίου τῆς Γενέσεως, μᾶς ὑπενθυμίζει τὴν ἀπαίτηση τοῦ Θεοῦ. Μᾶς δόθηκαν ἕξι μέρες, λέει, κατὰ τὶς ὁποῖες μποροῦμε νὰ ἐργαστοῦμε καὶ νὰ μεριμνήσουμε γιὰ τὶς ὑλικές μας ἀνάγκες. Ἡ ἕβδομη, ὅμως, ἡμέρα ἀνήκει στὸν Θεό. Κατὰ τὴ μέρα αὐτὴ ἐκκλησιαζόμαστε καὶ δοξολογοῦμε τὸν δημιουργό μας, καὶ μελετοῦμε μὲ ζῆλο τὸν λόγο Του.

Καὶ συνεχίζει ὁ ἅγιος «Τί μᾶς παραγγέλλει ὁ Χριστός μας νὰ κάνουμε; Νὰ στοχαζόμαστε τὶς ἁμαρτίες μας, τὸν θάνατο, τὴν κόλαση, τὸν παράδεισο, τὴ ψυχή μας, ποὺ εἶναι τιμιωτέρα ἀπὸ ὅλο τὸν κόσμον, νὰ τρῶμε καὶ νὰ πίνουμε ὅσο χρειαζόμαστε, τὸν δὲ ὑπόλοιπον χρόνο μας νὰ τὸν ξοδεύουμε γιὰ τὴν ψυχή μας, καὶ τότε γινόμαστε ἄνθρωποι καὶ ἐπίγειοι ἄγγελοι. Ἐὰν ὅμως μόνο τρῶμε καί πίνουμε καὶ ἁμαρτάνουμε φροντίζοντας τὸ φθαρτὸ σῶμα μας, δὲν εἴμαστε ἄνθρωποι, ἀλλὰ ζῶα».

Ὁ Ἱεραπόστολος αὐτὸς ἅγιος, ποὺ προσπαθοῦσε νὰ ἀφυπνίσει  τὴν συνείδηση τῶν χριστιανῶν, μᾶς παρακινεῖ νὰ μὴν μένουμε προσκολλημένοι στὰ ὑλικὰ πράγματα, ἀλλὰ περιοριζόμενοι στὴ χρήση τους νὰ ἀξιοποιοῦμε ὅλες τὶς δυνάμεις μας στὴν ἐκζήτηση τῆς βασιλείας τοῦ Θεοῦ.

Οἱ προτροπὲς του, ἀδελφοί μου, ἀποτελοῦν ὄχι μόνο εὐαγγελικὴ ἐπιταγή, ἀλλὰ καὶ οὐσιαστικὴ ἔξοδο τοῦ ἀνθρώπου ἀπὸ τὴν σύγχρονη ἀσθένεια τοῦ ἄγχους ποὺ σκοτώνει, διότι κάνει εὐτυχισμένους ὅσους ἐναποθέτουν τὶς ἐλπίδες τους στὸ Θεὸ καὶ δὲν ἀγωνιοῦν ὑπερβολικὰ γιὰ τὸ αὔριο, ἀλλὰ ἰσορροποῦν βρίσκοντας τὸν χρόνο νὰ φροντίζουν τὴν καλλιέργεια τῆς ἀθάνατης ψυχῆς τους, ὅταν στοχεύουν «πρῶτον τὴν βασιλείαν Του».